Bird bird bird, bi-bird's the word :D

Onderwerp: Bird bird bird, bi-bird's the word :D zo apr 10, 2016 10:27 pm

Het was warmer aan het worden, iets wat vrij normaal was voor dit moment in het jaar. Nog steeds vlogen koele briesjes langs de bladeren in de bomen van Grünland. Een rood met geel gekleurde vogel rees op vanuit zijn tak en vloog weg naar een mogelijk warmer gebied. Ik vroeg me af waar dat dan was. Het was in heel Fanterria, op twee plekken na, behoorlijk koud op dit moment. Ik voelde een fris windje over mijn armen glijden. Meteen kreeg ik kippenvel, gewoon omdat het plotseling zo koud was. Ik zuchtte. Lange tijd was het stil geweest. Ik dacht vaak genoeg terug aan de vroegere dagen. Die ene keer toen ik Ilva, Masaomi, Carolus en Trevor allemaal op een plek in Horroria had ontmoet.. Die andere keer dat ik woedeaanvallen had.. Ik pauzeerde en keek voor me uit. Waarom dacht ik daar weer aan? Ik had het toch achter me gelaten? Ik was een compleet ander persoon als ik boos was. Ik had mijzelf niet meer onder controle. Dus waarom was ik mijzelf dingen aan het verwijten? Ik probeerde om rust in mijn hoofd te creëren. Rust. Net zoals het hier was. Heel rustig. Was het omdat niemand bij me in de buurt wilde komen? Of was er iets aan de hand, een eindje verderop, waar ik op dit moment niks mee te maken had? Wilde ik daar eigenlijk wel wat mee te maken hebben? Ik ging rechter zitten, zodat de boom waar ik tegenaan leunde – die inmiddels allang doorgescheurd was maar verrassend genoeg zich staande hield – iets meer rust had. Met mijn plotselinge beweging had ik zaadjes van de boom af weten te schudden. Mijn gedachten waren bij dat ‘evenement’, of hoe je het ook wilde noemen. Mijn nieuwsgierigheid liet me dit keer ook niet in de steek. Ik wilde weten of er echt iets aan de hand was. Kon ik helpen? Of zou ik mijzelf alleen maar in de problemen brengen? Curiosity killed the cat, zo ging die zin van de Horroriaans-sprekende mensen. Ik besloot om op te staan. Veel was in dit hoekje niet te beleven. En in ieder geval kwam ik dan van het slapende been af. Het voelde alsof allemaal honden mij in mijn been beten.

Ik zag meteen een paar vogels op en neer vliegen, alsof ze aan het vechten waren. Ik fronsde. Ze keken vijandig, maar niet naar elkaar. Ze hadden hun blik op de grond gericht. Waren ze iemand aan het aanvallen? Iemand die nu weerloos op de grond lag? Ik besloot om naar het spektakel toe te lopen. Toen ik nog maar een paar stappen verwijderd was – en nog niet zichtbaar was door de vele bomen – vlogen al een tiental vogels op. Ze hoorden mij natuurlijk aankomen. Een dove kon mij voelen aankomen. Ik duwde twee bomen opzij alsof het struikjes waren en gaf mijzelf de gelegenheid om de omgeving goed in mijzelf op te nemen. Ik zag twee grote, rode vogels die iets aan het aanvallen waren met hun klauwen. Ze gooiden het weleens in de lucht, maar ver kwam het niet. Wat het precies was, kon ik niet zien, maar eten was het sowieso niet. Daar keken ze te vijandig voor. Er waren nog andere vogels naast die twee, maar die vlogen weg zodra ik op het toneel kwam. De twee vogels stopten met hun bezigheden en staarden mij enkel aan. Het staarwedstrijdje hield tien seconden aan, waarna ik een diepe, vijandige grom liet horen. De vogels bedachten zich geen moment en vlogen snel weg. Wie was immers zo gek om een gevecht met mij aan te gaan? Ik voelde mijn hartslag in mijn nek, maar dat was het enige. Geen boosheid, geen niets. Goed nieuws voor het slachtoffer dus. Oh ja, het slachtoffer! “Gaat het?” Ik keek niet echt omlaag, ik was meer aan het opletten of de vogels nog terug zouden komen, maar het leek er niet op dat ze dat van plan waren. Het bleef dus bij deze ene waarschuwing. Fijn.

OOC: Meh, even inkomen.

» The bird
» Flying like a bird in the sky.