Not a Superhero

Blijkbaar waren de voorwerpen die Ilva bij zich had compleet waardeloos of juist zeldzaam, aangezien de handelaar er nogal verrast uitzag. Ilva betwijfelde of het dat laatste zou zijn en dat ze dus zeldzame voorwerpen bij zich had. Voor haar waren het spullen die gemakkelijk te krijgen waren, zeker omdat ze regelmatig rondreisde om voedsel te vinden. Het grootste deel van deze voorwerpen had ze gevonden als ze eens een dood wezen was tegengekomen, die meestal waren gedood door een ander roofdier of door ouderdom of ziekte waren gestorven. Hoe kon dat ooit genoeg zijn om een grote en zeldzame vrucht te krijgen? “Ik denk dat ik wel drie van de vruchten mag voor een dondervogel klauw, of meer. Die dingen zijn moeilijk te krijgen.” Wacht... wát?

De handelaar wilde inderdaad de klauw van de dondervogel hebben en daarvoor drie van die vruchten opgeven. Een moment lang keek Ilva stomverbaasd naar Masaomi, die de vruchten van de handelaar aannam. Terwijl ze terug gingen naar waar Carolus was, begon de weerwolvin zich af te vragen wat voor nuttige voorwerpen ze wel niet kon ruilen voor deze dingen, die ze anders toch maar eenmalig zou gebruiken als zij ze nodig zou hebben.

Eenmaal bij Carolus aangekomen bleek de cockatrice nog in leven te zijn en Carolus was er ook nog steeds. Zodra hij hen en de vruchten in de gaten kreeg werden zijn ogen groot. Hij had de vruchten al eens eerder gezien en zelfs gegeten. Ook al smaakte het voor hem nergens naar, het was beter dan niets. Véél beter. Zodra Masaomi de vruchten naar de weerwolf had geworpen pakte Carolus er meteen een op en beet er een stuk uit, wat hij meteen opat. In zijn blijdschap weer te kunnen eten dacht hij er geen moment aan om in zijn tussenvorm of zelfs zijn wolvenvorm te veranderen, waardoor het er best apart uitzag om een 'mens' als een wolf te zien eten. Ondertussen had Masaomi het stuk stof dat om zijn en Ilva's pols heen zat eraf gehaald. “We zijn klaar,” sprak hij, waarop Ilva knikte. “Het zal wel goed komen met hem,” zei ze met een knikje richting Carolus, die tussen twee happen door een bedankje mompelde.

OOC: Ik neem aan dat het topic hierbij gesloten is. Niet echt een perfect einde, maar goed.